Przewlekłe i postępujące choroby neurologiczne.

Do chorób neurologicznych prowadzących do inwalidztwa zalicza się:

• otępienie (choroba Alzheimera, otępienie naczyniopochodne i inne)
• udary mózgu,
• chorobę Parkinsona i inne zaburzenia ruchowe,
• stwardnienie rozsiane

OTĘPIENIA
Otępienie to choroba mózgu utrudniająca zapamiętywanie, rozumowanie i komunikowanie. Wg WHO otępienie jest "zespołem spowodowanym choroba mózgu, zwykle o charakterze przewlekłym lub postępującym, w którym zaburzone są takie funkcje poznawcze jak: pamięć, myślenie, orientacja, rozumienie, liczenie, zdolność uczenia się, funkcje językowe, zdolność do porównywania, oceniania i dokonywania wyborów. Świadomość nie jest zaburzona. Upośledzeniu funkcji poznawczych towarzyszy zwykle, a czasami je poprzedza, obniżenie kontroli nad reakcjami emocjonalnymi, społecznymi, zachowaniem i motywacją."
Cechy otępienia wykazuje 10% populacji osób, która ukończyła 65 lat. Odsetek ten zwiększa się z wiekiem. Po ukończeniu 90 roku życia częstość występowania zaburzeń otępiennych zwiększa się do prawie 50%.
 Rozpoznanie otępienia opiera się na takich czynnikach jak:

• stwierdzenie obniżenia sprawności intelektualnej w zakresie co najmniej dwóch funkcji poznawczych, w tym pamięci,
• stwierdzenie ( na podstawie wywiadu rodzinnego), że zaburzenia trwają co najmniej 6 miesięcy,
• stwierdzenie, że zaburzenia poznawcze prowadzą do upośledzenia funkcjonowania w pracy i w życiu codziennym

Należy także wykluczyć depresje i psychozy endogenne. Jest wiele różnych postaci otępienia, z których najczęstszą jest choroba Alzheimera.
Inne choroby otępienne to : otępienie naczyniowe, czołowo-skroniowe, otępienie z ciałami Lewy'ego, choroba Picka, bądź też otępienie mieszane (będące wynikiem wielu schorzeń prowadzących do otępienia u tej samej osoby).
OBJAWY OTĘPIENIA
Mogą być różne w zależności od rodzaju choroby i jej zaawansowania. Najczęściej występujące symptomy to:

• osłabienie pamięci (chory bardzo dobrze pamięta wydarzenia z dzieciństwa, ale zawodzi pamięć krótkotrwała-nie pamięta np. co jadł na śniadanie),
• zaburzenia orientacji,
• trudności z wykonywaniem znanych czynności,
• trudności z wymową i zrozumieniem innych osób,
• trudności w planowaniu,
• zaburzenia koncentracji

W późniejszym etapie choroby występują trudności z rozpoznawaniem znajomych, rodziny, a nawet samego siebie (mówienie do lustra). Chory wymaga pomocy we wszystkich czynnościach dnia codziennego, nie może sam wychodzić z domu (może się zagubić). W następnym etapie chory jest całkowicie niesamodzielny i uzależniony od pomocy innych osób.