Udar mózgu jest to zespół kliniczny charakteryzujący się nagłym wystąpieniem ogniskowego, a niekiedy również uogólnionego zaburzenia czynności mózgu, którego objawy utrzymują się dłużej niż 24 godziny lub prowadzą wcześniej do śmierci i nie mają przyczyny innej niż naczyniową.
Głównym czynnikiem ryzyka wystąpienia udaru jest nadciśnienie tętnicze. Inne czynniki ryzyka to: migotanie przedsionków, cukrzyca, zaburzenia lipidowe (wysokie stężenie cholesterolu i trójglicerydów), nadużywanie alkoholu, palenie tytoniu, brak aktywności fizycznej i otyłość.
Udar mózgu może być spowodowany niedokrwieniem mózgu (85%) lub krwawieniem do mózgu (15%). Mianem wylewu określa się tylko udary krwotoczne czyli spowodowane krwawieniem śródmózgowym lub podpajęczynówkowym. Znacznie częściej występuje udar niedokrwienny czyli zawał mózgu. Badanie obrazowe, głównie tomograf komputerowy da pewność z jakiego rodzaju udarem mamy do czynienia.
Objawy. Objawy udaru są różne w zależności od tego, w jakim rejonie mózgu doszło do "katastrofy naczyniowej". Najczęściej dochodzi do uszkodzenia jednej z półkul mózgowych. Pojawia się wówczas niedowład, czyli osłabienie (paraliż) lub porażenie czyli całkowity brak możliwości ruchu połowy ciała. Objawom tym mogą towarzyszyć zaburzenia czucia połowy ciała oraz ubytek połowy pola widzenia, po stronie odpowiadającej stronie z zaburzeniami ruchowymi. Ponieważ większość szlaków nerwowych w naszym mózgu krzyżuje się, objawy uszkodzenia widoczne na zewnątrz występują po stronie przeciwnej do uszkodzonej półkuli mózgowej. Jeżeli zostaną uszkodzone ośrodki mowy, chory ma tak zwaną afazję. Może być ona ruchowa, kiedy chory rozumie co do niego mówimy, ale nie może nam odpowiedzieć. Afazja może być także czuciowa, kiedy chory nie rozumie treści przekazywanych informacji ale może mówić spontanicznie. Najczęściej występuje afazja mieszana lub całkowita, kiedy chory nie może zrozumieć mowy ani mówić.
Innym objawem udaru mózgu są silne zawroty i zaburzenia równowagi z wymiotami i nudnościami, dwojenie obrazu, nagłe zaniewidzenie na jedno oko, zaburzenie połykania. Przy większym uszkodzeniu mózgu pojawiają się zaburzenia przytomności od "podsypiania" do głębokiej śpiączki. Udarom krwotocznym często towarzyszą wymioty i ból głowy.
Leczenie. W ostrej fazie udaru chory wymaga leczenia szpitalnego, które w przypadku udarów niedokrwiennych trwa około 10 dni, w krwotocznych dłużej. Jeżeli chory z udarem niedokrwiennym trafi do szpitala w ciągu trzech godzin to w większości przypadków otrzyma dożylne leki trombolityczne (rozpuszczające skrzepliny i zatory). Po upływie trzech godzin takie leczenie nie jest możliwe ze względu na ryzyko wystąpienia poważnych powikłań. W czasie pobytu chorego w szpitalu jest on odpowiednio nawadniany, a terapia polega także na uregulowaniu ciśnienia tętniczego oraz poziomu cukru. W przypadku występowania zaburzeń przytomności pacjent otrzyma dożylne leki zmniejszające obrzęk mózgu. Po ustabilizowaniu stanu chorego rozpoczyna się rehabilitację. Powinna być ona kontynuowana na oddziale rehabilitacji, w sanatorium lub domu chorego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz